Türkiye’nin tarım ve hayvancılık alanındaki zorlukları, geçtiğimiz günlerde bir köyde yaşanan ilginç bir olayla bir kez daha gözler önüne serildi. Yüksek maaş şartlarıyla çoban bulamayan köylüler, kendi aralarında sıra sistemi kurarak sorunu çözmeye çalıştı. Son yıllarda çobanlık mesleğine olan ilginin azalması, kırsal alanlarda büyük bir sorun teşkil ederken, bu tür çözümler de toplumsal dayanışmanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor.
Birçok köyde olduğu gibi, hayvancılıkla uğraşan bu köyde de çobanlık işleri ciddi bir sorun haline geldi. 2023 yılında büyükbaş hayvan sayısının artması ve köyün her geçen gün büyüyen ekonomik ihtiyaçları, profesyonel çoban ihtiyacını daha da artırmıştı. Üstelik köylüler, çobanlık için belirledikleri 60 bin TL maaşı da sektördeki cazibi artırmak adına sundular. Ancak karşılarına çıkan sonuç, düşündükleri gibi olmadı.
Yüksek maaşa rağmen, köydeki çoban pozisyonuna ilgi gösteren kimse olmadı. Bunun başlıca nedenleri arasında büyük şehirlerdeki iş bulma imkanlarının yanı sıra, çobanlık mesleğinin zorlu koşulları ve uzun mesai saatleri yer alıyor. Zira çobanlık; sürekli ayakta kalmayı, doğa şartlarına dayanmaya istekli olmayı ve hayvanlarla sürekli ilgilenmeyi gerektiriyor. Tüm bu zorluklar, köyde çoban bulma arzusunu engelleyen faktörler arasında başı çekiyor.
Çoban bulamayan köylüler, ekonomik kaygılar ve hayvancılıkta sürdürülebilirlik için çözüm arayışına girdiler. Nihayetinde kendi aralarında bir sıra sistemi oluşturarak bu sorunu çözmeye karar verdiler. Sıra sistemi, köyde yaşayanların belirli günler içinde hayvanları güdeme ve beslenmesine yardımcı olmalarını sağlıyor. Bu sistem, toplumsal dayanışmayı pekiştirirken aynı zamanda köyün ekonomik durumunu da iyileştiriyor.
Köylüler, bu yeni uygulama ile hem hayvanların bakımı konusunda daha disiplinli bir yaklaşım geliştirdiler, hem de birbirlerine olan dayanışmalarını arttırdılar. Her aile, belirli günlerde sorumluluk alarak hayvanları güdüp, gerekli bakımını yapıyor. Böylece, çoban arama derdinden kurtulup, gece gündüz çalışan bir çoban masrafından da tasarruf etmiş oldular. Bu durum, köylüler arasında büyük bir memnuniyetle karşılandı ve dijital platformlarda da sıkça konuşulmaya başlandı.
Köydeki sıralaşma sistemi, hem iş gücünü paylaştırması hem de köylüler arasında birlik ve beraberliği güçlendirmesi açısından oldukça etkili bir çözüm olarak değerlendiriliyor. Ayrıca, yoğun iş temposu içinde birbirlerine zaman ayırmayı da mümkün kılan bu sistem, sosyal ilişkilerin gelişmesine katkıda bulunuyor. Köylüler, sıralaşma sayesinde hem hayvanlarını güvenle güdebiliyor, hem de sosyal yaşamlarını güçlendirmiş oluyorlar.
Kendi aralarında kurdukları bu sıra sistemi sayesinde, hayvancılıkta sürdürülebilir geleceği elde etmeyi hedefleyen köylüler, diğer köylere de örnek olması açısından davetkar bir duruş sergiliyorlar. Bu tür yerel çözümlerin, giderek azalan iş gücü ve yükselen maliyetler karşısında kırsal alanda ne kadar etkili bir yol çıkışı sağladığı dikkat çekiyor.
Sonuç olarak, çoban bulamamanın getirdiği farklı zorluklar, köylülerin kendi aralarında dayanışma göstererek çözüm üretebileceği bir hale dönüştü. 60 bin TL gibi büyük bir maaş oranı sunmalarına rağmen dışarıdan çoban bulamayan köylüler, birbirlerine olan güvenlerini pekiştirdikleri ve toplumsal dayanışmayı geliştirdikleri bu uygulama sayesinde, gelecek için önemli bir ışık yakmayı başardılar.
Özetle, tarım ve hayvancılık sektöründe yaşanan zorlukların çözümünde yerel çözümler geliştirmek, köylülerin sosyo ekonomik açıdan güçlü kalmalarını sağlayacak bir yöntem haline geliyor. Kendi aralarında oluşturdukları sıra sistemi ile bu konuda önemli bir adım atan köylüler, istikrarlı ve sürdürülebilir bir geçim kaynağı yaratma konusunda da ilham veriyor.
