Türkiye’nin gündemini sarsan olaylardan biri olan Sinem’in ölümünün ardında yatan korkunç gerçekler, uzaklaştırma kararlarının ne denli etkisiz olabileceğini gözler önüne seriyor. Genç yaşta hayata veda eden Sinem, şiddet mağduru olarak yaşadığı dehşet verici duruma karşı bir dizi hukuki adım atmıştı. Ancak alınan uzaklaştırma kararları, trajik sonunu engelleyemedi. Sinem’in katilinin balkondan tırmanarak eve girmesi, hukukun bu tür durumlarla başa çıkma yeteneğini sorgulamamıza neden oldu.
Uzaklaştırma kararı, çoğu zaman mağdurları koruma amaçlı alınan bir tedbirdir. Ancak bu kararların etkinliği, uygulamada sık sık sorgulanıyor. Sinem olayında, tüm önlemlere rağmen, katilinin önüne geçilemiyor olması, hem toplumsal algıyı hem de yasal düzenlemelerin yeterliliğini irdelememize neden oldu. Sinem, eski sevgilisi tarafından tehdit ediliyordu ve buna karşı suç duyurusunda bulunarak yasal süreci başlatmıştı. Ancak mahkeme, Sinem’in taleplerine olumlu yanıt vererek katilinin evden uzaklaştırılmasına karar verse de, bu önlem beklenildiği gibi işlemedi.
Bu tür durumlarda, uzaklaştırma kararları genellikle kağıt üzerinde kalıyor. Katil, Sinem’in yaşadığı apartmanın balkonuna tırmanarak içeri girmeyi başardı. Bu olay, fiziksel önlemlerin alınmamış olmasının yanı sıra, yasal süreçlerin de ne denli yetersiz olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi. Ülkemizde, kadınların güvende olmasını sağlamak amacıyla alınan hukuki kararlar, çoğu zaman yeterli olmamakta ve mağdurlar, yüksek riskler altında yaşamaya devam etmektedir.
Sinem’in trajik hikayesi, yalnızca bireysel bir durum olmanın ötesinde, toplumsal bir sorunu da işaret ediyor. Kadına yönelik şiddet, sadece fiziksel bir tehdit değil, aynı zamanda psikolojik boyutları da olan karmaşık bir mesele. Sinem, yıllarca süren bir tehdit altındaydı ve buna karşın devlet mekanizmasının kendisini koruyacak şekilde hareket etmediği görülüyor. Uzaklaştırma kararı gibi yasal tedbirler alınsa bile, bunların uygulanabilirliği büyük bir belirsizlik taşıyor.
Olay, aynı zamanda çevre bilincini de geliştiriyor; komşuların ya da ailelerin bu tür durumlar karşısında ne yapmaları gerektiği konusu önem kazandı. Sinem’in komşularının, olay sonrası yaşadıkları psikolojik travma ve hissedilen güvensizlik, toplumda bu tür durumların dikkate alınması gerekliliğini bir kez daha ortaya koyuyor. Aile içi şiddet, sadece aile bireylerini değil, aynı zamanda toplumu da derinden etkileyen bir mesele olarak gündeme gelmeli.
Sinem’in ölümü, acı bir hatırlatma olarak, kadınların yaşadığı bu tip tehditlerin ciddiye alınması gerektiğini gösteriyor. Kadınların kendilerini koruma ve destek alma hakkına sahip olduğu bir dünya inşa edilmesi gerektiği, toplumun tüm bireylerinin sorumluluğudur. Unutulmamalıdır ki, her kadının hayatı değerlidir ve bu tür durumlar karşısında toplum olarak birleşmek, bu sorunlarla etkin bir şekilde yüzleşmeyi mümkün kılabilir.
Sonuç olarak, Sinem’in trajik hikayesi, yasal sistemin ne denli yetersiz olduğuna ışık tutmaktadır. Uzaklaştırma kararlarının arkasında durulması ve bununla birlikte, toplumsal bir değişimin kaçınılmaz olduğu bir gerçekliğin farkına varılması gerektiği sonucunu ortaya koyuyor. Kadına yönelik şiddetle mücadelede daha etkin politikalar geliştirilmesi, hem bireylerin hem de toplumun güvenliği için hayati önem taşımaktadır.
